Çocuklarda Yaşlara Göre Resmin Aşamaları
       Resim çocukların eli kalem tutmaya başladığı andan itibaren hayatlarını vazgeçilmezlerinden biri olur, Resmin ile oynar, resim ile konuşur, resim ile istediklerini anlatır ve resim ile hayallerini çizer. Her çocuk resme yetenekli değildir ama resim her çocuğun vazgeçilmezlerindendir.
       Çocukların yaşları ilerledikçe yaptıkları resimler de değişir ve şekillerin. Bu sebeple de çocukların hayatları boyunca resim gelişimi dört farklı evrede ele alınır ve incelenir.
       1- Karalama Dönemi;
       Çocuklardan 1 ve 4 yaşları arası resimde karalama dönemi olarak adlandırılır. Çocuklar hem el kasları hem de hayal güçleri gelişmediğinden bu dönemde gelişi güzel çizimler yaparlar. Çizdikleri resimler daha çok oyun oynama amaçlıdır. Bazı çocuklar sadece kağıtlara değil, duvarlara, mobilyalara kısacası gördükleri her yere çizimler yapabilir. Karalama dönemi özellikle el ve parmak kaslarının gelişimi açısından çok çok önemli bir dönemdir. Bu sebeple anne ve babalar çocuklarının şevkleri kırmamalı, çevreye verebilecekleri zararları göz önüne alarak onlara bu konuda kısıtlamalar konulmamalıdır. Baskı altındaki çocuk hiçbir zaman kendisi gibi davranamaz ve gerçek verimliliğini gösteremez.
       Karalama dönemindeki çizimler daha çok çizgi üzerinedir.
       2- Şema Öncesi Dönem;
       Çocuklardan 4 ve 7 yaşları arası resimde şema öncesi dönemi olarak adlandırılır. Bu yaş çocukları artık tipik yuvarlak insan kafası çizebilir. Başı, ayakları ve elleri olan basit bir insan çizimi yapabilir ve bu insanın yüz hatlarını belirgin bir şekilde gösterebilir. Yaşı 5, 6 ve 7 ye doğru ilerledikçe çizdiği insanlar, evler vs. daha belirgin hale gelir. Çocuklar 6 yaşı ile birlikte artık resimlerde bir kompozisyonu anlatmaya başlarlar, yaptıkları resmin bir hikayesi ve konusu vardır. Bu yaşlarda çocuklar ruh hallerini resimlere oldukça iyi yansıtırlar, hatta birçok veli ve öğretmen çocuklarının psikolojik durumları hakkında bilgi almak için yaptıkları resimleri incelerler. 7 yaşı ile birlikte resimler tam bir bütün olmaya başlar, yer zemini çizgisi resimlerine girer ve resimlerinde saydamlık girer. 7 yaş çocukları bir araba çizdiği zaman arabanın içindeki insanı da çizer ve net bir şekilde gösterir. Aslında buradaki amaçları arabanın içinde insan olur, ben bunu biliyorum ve onu da çizebiliyorumu göstermektir.
       Çocuklarda renk kavramının oluştuğu evre yine şema öncesi dönemdir. 4 yaşlarında renklerin hayatlarına girdikleri çocuklar bu yaşlarda genelde renk ayırımı yapmadan rastgele boyama yaparlar. 5 yaşı ile birlikte ana ve ara renkleri öğrenmeye başlarlar ve resimlerinde renkleri bilinçli bir şekilde kullanırlar. 6 yaşları ile ana renkleri kullanarak ara renkleri oluştururlar ve hazır olan ara rengi kullanmaktansa kendileri ana renklerden oluşturdukları ara renkleri kullanmayı tercih ederler.
       Renkler çocukların resimlerinin ruh halini de yansıtır. Mutlu resimlerinde genelde sarı renk, üzüntülü resimlerin de ise kahverengi renkler ağırlıkta olur.
       Bu dönemde oluşan renk kavramından sonra çocuklar kendilerine bir renk seçerler ve o rengi sevdiklerini söylerler. Bu zamanlarda en çok kullandıkları renkler sevdikleri renkler olur.
       Her rengin çocuklarda bir anlamı bulunmaktadır. Çocuklar resimlerinde ağırlık olarak kırmızı rengi kullanıyorsa iddiacılığı ve saldırganlığı temsil eder. Pembe, sarı, turuncu gibi sıcak renkleri seçen çocuklar sevecen, uyumlu, işbirlikçidir. Siyah, mavi, yeşil, kahverengi gibi soğuk renkleri seçen çocuklar, baskıcı aile ortamında yetişen iddiacı, çekingen, güçlükle kontrol edilen, uyumsuz, gerçek duygularını bastıran çocukları temsil edebilir.
       3- Şematik Dönem:
       Çocuklardan 7 ve 9 yaşları arası resimde şematik dönem olarak adlandırılır. Bu dönemlerde çocukları resimler daha olgun olur ve detaylar daha belirgindir. İlk bakıldığında resim ve resimde anlatılmak istenilen anlaşılabilir. Daha önceki dönemde hayal ürünü olan resimde şematik dönem ile birlikte gerçek hayata geçer ve var olması mümkün olan temalar işlenir. Resimdeki objeler ile mekanlar arasında bir ilişki ortaya çıkar.
       Şematik dönemde çocuklar tepeden kuşbakışı görünüş kavramını algılarlar ve bu kavrama oldukça yer verirler.
       4- Gerçeklik Dönemi:
       Çocuklardan 9 ve 12 yaşları arası resimde gerçeklik dönemi olarak adlandırılır. Bu yaş çocuklarının resimlerinde ayrıntılı çizimler ve gerçekçi bir yaklaşım görülür.
       Kız ve erkek çocuklarının resimleri bu dönemlerde oldukça farklılık gösterir. Kız çocuklar resimlerinde daha çok bebek ve elbise gibi objelere ağırlık verirken, bu durum erkek çocuklarda araba, uşak, gemi gibi objeler ile karşımıza çıkmaktadır.
       Çocuklar şematik dönem ile beraber kendi yaptıkları resimleri beğenmeme zamanına girerler. Çünkü artık resimlerinde anlatmak istedikleri bir konuları vardır ve resim edecekleri tüm objelerin şekilleri hafızalarında mevcuttur. Yaptıkları resimlerde bunları göremeyen çocuklar kendi resimlerini beğenmez olurlar ve agresiflik ortaya çıkabilir. Çocuklarının resimden kopmasını istemeyen ve seve seve resim yapmasını isteyen aileler bu dönemde çok hassas olmalıdır ve resim yaptıktan sonra sürekli onları teşvik edici konuşmalar yapmalıdır.
       5- Doğalcılık Dönemi:
       Çocuklardan 12 ve 14 yaşları arası resimde doğalcılık dönemi olarak adlandırılır. Çocukların resimleri oldukça doğaldır. Boyut ve ölçü kavramının artık oluşmuş olduğu çocuklarda bu dönemle beraber nesneler birbirleri ile boyutsal olarak orantılı olurlar. Örneğin gerçek hayatta ev arabadan büyüktür, bu dönem ile beraber resimlerde evler arabadan daha büyük çizilir, resme alınan anne ve kızdan kızın boyu daha kısadır.
       Doğalcılık döneminde çocukların resimlerine artık bir perspektif girer. Yakınlık ve uzaklık kavramları resme dikkatli bir şekilde yerleştirilir ve yakındakiler büyük, uzaktakiler ise küçük olarak resmedir. Derinlikleri çizgiler ile göstermeye çalışırlar.
       Bu dönem ile renkler tamamen oturmuş olur ve hatasız bir şekilde resimde uygulanır.